Dat iemand een psychisch probleem, kan je doorgaans niet zien. Mensen doen vaak hun uiterste best om toch zo goed mogelijk te functioneren, ondanks hun aandoening. Ze praten er niet graag over, onder meer omdat psychische aandoeningen in onze samenleving zo’n groot taboe zijn.
Daardoor kan het lijken alsof mensen die zich bijvoorbeeld ziek melden wegens een psychisch probleem aanstellers zijn. Niets is minder waar. Een psychisch probleem veroorzaakt vaak een intens lijden voor de betrokkene, ook als die persoon een ogenschijnlijk perfect en zelfs succesvol leven leidt.
Daarom moet een psychisch probleem altijd ernstig genomen worden. Dat is een eerste en noodzakelijke stap om die persoon te helpen opnieuw beter te worden.
Een psychisch probleem ernstig nemen wil niet zeggen dat je die personen altijd met veel medelijden moet benaderen. Wel dat je een luisterend oor biedt, rekening houdt met wat ze op dit moment wel en niet kunnen, vraagt wat ze nodig hebben om zich goed te voelen en beter te worden en vooral geen adviezen geeft als ‘Ach het gaat wel over!’ of ‘Je moet maar even flink zijn en doorbijten’.